20 Ekim 2010 Çarşamba

Zor Zamanlar1- Ergenlik


"It was the best of times, it was the worst of times" diye giriş yapasım geldi çok pis^^ Bir de neden Zor Zamanlar-1 dediğimi bilmiyorum, 2.si ne olabilir ki, ancak menopoz. Ona da yıllar var, neyse konuya dönelim. Daha önce ergenlikte Keanu ile olan ilişkimizden bahsettiğim şöyle bir yazım, bir de yeme içme alışkanlıklarımdan bahsettiğim bir yazım vardı. Yani takip edenler ergenliğimle ilgili önceden ipucu aldılar, ama ben şöyle baştan anlatmak istedim.


Önce genel olarak insanoğlu ergenlikte hangi iğrenç süreçlerden geçer biliriz. Erkek kısmısı çatlak seslerinden, kızlar birden büyüyen bazı yerlerinden (niye nazikleştiysem, meme lan işte) utanmıştır mutlaka. Erkekler potansiyel birer Tecavüzcü Coşkun'a dönerken, kızlar daha bir utangaç takılır bu dönemde. Eh erkeklerin de tek yapabildiği kızların eteğini açmaya çalışmak veya tokalarını alıp kaçmak gibi abazanca eylemlerdir. Yüzü basan sivilceler, kızların regl ile tanışması, alınan kilolar vb.dense hiç bahsetmiyorum. Kişi ucubeye döner anacım. Dönmeyen bir kısım teenager da vardır, onlar da zaten okulun popüler kızları olma mertebesine erişirler. Ben hiç bir zaman o grupta değildim tahmin edeceğiniz üzre.


İşin ruhsal boyutuna girerken azcık işi kişisele de dökeyim. Ergen kişi kendini dünyanın merkezi sanar. Ben o dönemde kişinin "Şizofreni başlangıcı" gibi bir hastalıktan muzdarip olduğunu düşünüyorum, bu konuda bilimsel çalışmalarım sürüyor^^ Yoksa bilemiyorum o ruh halini başka nasıl açıklayabiliriz ki. Şahsen ben sınıftaki bütün erkeklerin bana aşık olduğunu sanırdım. İnan olsun, derste üzerimdeki bakışlar yüzünden konsantrasyon sorunu yaşardım, fazla ilgiden bıkmıştım. Tabi az biraz büyüyünce bunların tamamen bir sanrı olduğu dank etti, gerçi bir yandan hala mümkün olduğuna da inanıyorum zira ergen erkekler "Kız olsun çamurdan olsun hacı" modunda olduklarından önüne geleni kesiyor da olabilirler^^(aşıklardı lan işte:D)


Bir de evde çıkan "Ergen vs. Ebeveyn Savaşları" var ki aman diyim. Annemle babam hep benim kötülüğümü düşünürlerdi, her yaptıkları bana karşıydı, kimse beni anlamıyordu. Beni anlayan sadece Kurt Cobain'di, bak zamanında benim için şarkılar bilem yazmıştı. Kurt Cobain'e olan aşkım başka bir yazının konusu, ama mektuplar da yazdığımı düşünürsek tek açıklamam o yıllarda "nekrofili" olduğum. Aile ile yapılan kavgalara dönersek tek yaptığım buluttan nem kapıp "Sizi sevmiyorum, liv mi elon pılizz" şeklinde höykürmekti. Yaratığa benzediğimi söylemiştim baştan.


Bir de giyim var ki evlere şenlik. O dönem çekilen ucubik fotolarımı sersem önünüze insanlığınızdan utanırsınız, ibret tablosu resmen. Bol pantolonlar, özel olarak yaptırılan Nirvana'lı t-shirtler, çakma converse'ler (o zaman yaygın değildi şimdiki gibi). En kötüsü ise pantolonuma zincir, dudağıma küpe takacak kadar ileri gitmemdi! Aslında kıkırdağa takma amaçlı aldığım geçirmeli küpeyi "Neden olmasın" diyerek piercing niyetine dudağıma taktığım anı hala hatırlarım. İşin garibi, tek arızalı ben değildim, benden sonra bir kaç arkadaşım daha özenip aynısını yaptı. Trendleri belirliyordum oğlum, küçümsemeyin beni. O şahane giysilerin yanında bir de kapkara bir makyajla pandaya benzediğimde evrim tamamlanıyordu!


Yemeklerle aram da maalesef çok iyiydi, tam da hormon patlaması olan acayip dönemde bana sağlam bir şekilde kilo olarak dönmüştü, acı günlerdi... Rock ve metal dinlediğimiz o asi yıllarda yaptığımız çılgınca (dürüst olalım gerzekçe) eylemler şunlardı. Evde son ses müzikle tepinmek, okuldan kaçıp sabahın köründe bira içmek (bak bunun amacını hala çözemedim, parkın ortasında gazeteye sarılı biraları götürmek?), akşam 25 kilo siyah göz kalemi kullanarak yapılan makyajla parka gidip, sigara içmek??!. Bunu yaparken o dönemler en az bizim kadar gerzek olan bir diğer topluluk olan hiphapçı dediğimiz tayfanın basketbol sahasındaki break dance şovunu izlemek? Arada onlarla kavga etmek!? Yok lan devam edemicem, bu ne be rezalet. Daha fazla yazarsam nefret etceksiniz benden.


İşte şimdi bu blogu takip listenizden atabilirsiniz:D

14 yorum:

  1. Ahahaha :))

    Süper yazı.. Muhteşem bir özeleştiri :P

    Yazının muhtelif yerlerinde bastım kahkahayı..

    Bekleriz böyle evlere şenlik yazılarını Kimbapcım ;)

    Ayrıca da;

    "Aşıklardı lan işte!" :D

    YanıtlaSil
  2. oof off asla geri dönmek istemem o günlere :) rezildi rezilll...
    ön iki dişimi bisiklette yarış yaparken kırmıştım,12 yaşında kırdım,19 yaşında ancak yaptırabildik çünkü durumumuz müsait değildi...bir de zırt pırt dişetlerim iltihaplanır,bütün yüzüm balon gibi şişerdi.bütün ergenlik yıllarımı iki kırık diş ve büyük gözlüklerle geçirdim...ne büyük bir özgüven eksikliği yaşadığımı anlatamam...iyi ki geçti o dönemler :) sen de benden nefret etmezsin umarım şimdi :))

    YanıtlaSil
  3. sınır tanımayan karamsarlığımı da ergenliğe bağlayabilir miyim o vakit? bir gün sona erer belki? *-*

    YanıtlaSil
  4. Emocular halt etmiş yanında :) Senin gibi bir arkadşım vardı. Şimdi evli ve bir çocuk annesi :D

    YanıtlaSil
  5. @ Düş bahçesi
    yazmaya üşenmesem geçmişim rezilliklerle dolu anacım, daha neler var neler^^
    ama gerçekten aşıklardı:P

    @ Unicorn
    yok canım yine nefret edeyim.:)) benim ablam ergenliğini fazla kilolar+diş teli+akne dolu bir yüz ile geçirdi. o zamanlar kimbilir neler çektik ama şimdi geyik malzemesi işte, gülerek hatırlayabiliyoruz en azından:)

    @ sadako
    şimdilik ergenliğe bağlayıp kurtulabilirsin sadako'cum ama sen 18e basmadın mıydı? günlerin sayılı, yakında bahanen kalmayacak^^

    @ Joey Potter
    valla ben de o yılların emo'suydum be joey. şu aralar da örtmen kılığında dolaştığım için arkadaşın gibi ben de çaktımıyorum önceden ne olduğumu:P

    YanıtlaSil
  6. Ahaha, çok güldüm bu yazında kimbap'cım, ellerine sağlık :)

    Ayrıca ben de yazdıklarında kendimi buldum diyebilirim :) Bir tek kıyafet konusu hariç; çünkü piercing'miş, koyu makyajmış, hiçbirini yapamadım. Yapsam annem bacaklarımı kırardı vallahi!

    Ama onun dışında kendini dünyanın merkezi zannetmek olsun, anne-babadan nefret etmek olsun, kimse beni anlamıyooooo tripleri olsun, hepsi aynen başıma geldi. Ooof off! Ne iğrenç dönemdi lan. İyi ki bitti! Ayrıca ben ergenlikte resmen çirkin ördek yavrusu gibiydim; ortaokulda birrrr tane bile erkek bana çıkma teklif etmedi, ühüüüü :( Neyse ki lisede açılıp kendime geldim, talipler arttı da özgüvenim yerine geldi yav...

    YanıtlaSil
  7. sağol canım şımartıyorsun beni^^

    giyimimden benim anacım da pek memnun değildi ama ne zaman "azcık kıza benze" gibi bir şey dese "roaaarrrrrrrr" diye kükrediğimden bir süre sonra kabullendi. babam da zaten biraz daha devam etsem millete "bu da oğlum" diye tanıtacaktı, zaten beni hep erkek gibi görmüştür^^

    valla şu orta okul yıllarını çirkin ördek yavrusu gibi geçirmeyene madalya veriyolamış^^ boşver zaten ortaokulda erkek arkadaşa ne gerek var, iyi olmuş senin için de:D

    YanıtlaSil
  8. haha, son dediklerinle tam bir öğretmen gibi konuştun, olmuşsun sen :))

    bi de aklıma geldi, burda da anlatayım da gülün biraz: ortaokul yıllarımda ben cidden çirkinlikte çığır açmıştım, kalın kaşlar, sivilceli surat, bir de üstüne üstlük saçlarımı kısacık kestirmişim ne akla hizmetse, onlar da bonus gibi iğrenç şekilsiz bi biçimde kafada duruyolar... o hallerimle bir de bir fotoğrafım var ki, amaneyy, evlere şenlik... işte bir gün üniversitede samimi bir arkadaşımla oturup konuşurken laf ortaokul yıllarımızdan açıldı. arkadaşımla "ben en çirkindim, hayır sen benim kadar çirkin olamazsın" muhabbetine girdik. (arkadaş da erkek bu arada) neyse, sonra benim böyle böyle bir fotoğrafım var dedim, o da "sen onu bana göster, ben de sana benim ortaokuldaki korkunç hallerimi göstereceğim" dedi. önce razı olmadım ama arkadaş: "hadi ama hikaruuu, ne kadar kötü olabilir ki, sen abartıyorsundur" falan diyip kanıma girdi. ben de gittim fotoğrafı gösterdim. arkadaş gülme krizine girdi ve beni bitiren şu lafı dedi: "hakkaten korkunçmuş yaa... kızım, seni evrime kanıt diye göstermeleri lazım!"

    böyle yani... neyse... :P

    YanıtlaSil
  9. hahaha valla arkadaşın benim kendim için sıkça kullandığım cümleyi kurmuş, ben de kendimi evrimin kanıtı olarak görüyorum^^ bizim de üniversitede arkadaşlarla geyiğimiz vardı bu mevzuda, hatta bir arkadaş uzun uzun anlattı o yılları, ama o kadar komik anlattı ki biz de en sonunda resim istedik. bayramda memleketine gidince üşenmemiş 14 saatlik yoldan getirmişti resimlerini, saatlerce gülmüştük:))
    neyse insanın yalnız olmadığını bilmesi güzel be hikaru:D

    YanıtlaSil
  10. öyle valla şekerim, iyi ki büyüdük be yav :) gerçi ben 25te iyiydim, öyle kalsaydım hiç fena olmayacaktı :))

    YanıtlaSil
  11. Çingum ergenismus olmak... İşte böyle birşey. Bende erkek miydim yoksa dişi bir varlık mıydım? O zamanlar inan bilmiyordum. Senin gibiydim ama yazıyı okudukça bilmesem ben yazdım sanardım :) Kota takılan zincirler falan. Birde abartırdım artık pantolan g*tümden düşecek o kadar ağır yani yinede takardım ama. Asilik olayıda aynı birde ben ergenlik dönemindeyken annemde menepozunu(hala atlatamadı aslında kaç sene oluyor :) ) yaşıyordu evde kavga olduğunda kırılmadık bir kafalarımız kalırdı nihaha :D Eminim ki babam bende kız evlat ümidini kesmişti :D Zorla bayramda falan etek alırlardı bana vay siz misiniz bana eteği alan acımam dayılanırdım. Kendi çapımda rollenirdim yani :D
    Ancak bizim ergenlik dönemi daha bir eğlenceliydi şüphesiz. Şimdikiler ergenliğini biber oğlan justin :D ile yaşıyor ben buna ergenlik demem içinde Nirvana, metallica-nothing else metters, rammstein-du hast, cranberries-Zombie vs olmadıkça. :)
    Eline sağlık...

    YanıtlaSil
  12. sağol çingum, haklısın valla bizimkiler de bir süre sonra ümidi kesti. babam en son artık "kimbap birayı kap maç başlıyor" demeye başladı ehehe.
    bizdeki meydan muharebelerine azcık değinebildim, buzdağının görünen kısmı bu sadece^^

    YanıtlaSil
  13. Ahahahaha senin yüzünden gülmekten yaşlandığımda kırışıklık sayım artacak yav. Demek rock-metal müzik dinleyen bir dönemin ergenliği tam olarak aynı şekilde geçiyormuş. Ama ben ortaokulda çirkindim lisede de fazla uçuk olduğum için dikkat çekiyordum çok, o yüzden o okulun havalı kızlarından biriydim. Hatta bütün okulun kızları toplanıp beni dövmeye kalkmıştı. Çok zor günlerdi... Sonunda silmek milmek demisin daha çok ısındım sana bizden birisin sonuçta. Pek güzel yazmışsın, öperim.

    YanıtlaSil
  14. Ah ben okulda gayet saf takılıp, dışarı çıkınca imaj değiştirenlerdendim. Küçük bir ilçede yaşadığımızdan orda popüler sayılırdım ama. O yüzden okulda ezik, dışarda havalı, yatakta...neyse.
    Aynı taraftayız şeker bilirsin, ben de öperim;)

    YanıtlaSil